“Ik ben dankbaar voor een mooi en rijk leven met Susanne en Pablo. Als nieuwe generaties in mijn autobiografie lezen over mensen die tijdens de donkere oorlogsjaren het grootste offer brachten voor vrijheid en democratie en daar wijzer van worden, ook al is het maar een heel klein beetje, dan is het allemaal niet voor niets geweest. En kan ik met een blij hart vertrekken.”

~ Tonny van Renterghem, de Telegraaf , juli 2010

 

_______

 

 

“Het boek kreeg mij in zijn ban. De gewone en ondanks alle ellende toch humoristische toon, waarop de bezettingdtijd en het verzetswerk beschreven wordt, fascineert, maar dat niet alleen, het onthult tevens een groeiende, indrukwekkende overtuiging in de richtingvan een geweldloze samenleving! De Laatste Huzaar zou op de boekenlijst van de middelbare scholen moeten staan, elke leerling zou het moeten lezen.”

~ Cor Suijk, CEO Emeritus, Anne Frank House and President of the Contemporary Holocaust Education Foundation in New York

 

´De Laatste Huzaar´ is een prachtig boek met Tony van Renterghem´s boeiende verslag van zijn oorlogservaringen als soldaat en later verzetsman. Tony schreef het in het laatste jaar van zijn leven toen hij 89 jaar was. Niettemin een klaarhelder verslag van een dramatische, turbulente, emotionele periode in zijn leven en dat van velen. Overheersend zijn de humor en het positieve element van de menselijke weerstand, ondanks alles.We hebben als diplomaten in Los Angeles in de jaren ´80 Tony en zijn bijzondere zowel als charmante vrouw Susanne ontmoet en een diepe vriendschap was het resultaat.´De Laatste Huzaar´ zou op de boekenlijst van iedere middelbare schoolleerling moeten staan!

~ Paul Lagendijk, former Ambassador The Netherlands 

 

"Our country will always be positively affected by his (Tonny van Renterghem's) selfless contribution to the Dutch Resistance, which proved him to be a man of great courage and integrity. I am confident that the (soon to be published) autobiography of his Resistance memoirs 'The Last Huzaar-Resistance without Bullets' will keep his legacy alive."

~Bart J.M. van Bolhuis, Consulaat-Generaal van het Koninkrijk der Nederlanden

 

Recensie De laatste huzaar in Checkpoint
-- nr. 9/november 2010 , het honderdste nummer. Een jubileumuitgave. door Erik Kuiper

"Op 10 mei 1940 begint de jonge cavalerist Tonny van Renterghem aan een bijzondere verkenning naar Duitse parachutisten in de duinen bij Wassenaar. Als transportmiddel gebruikt hij hiervoor een smalspoor locomotief, die onbeheerd in de duinen wordt aangetroffen. Als de huzaren van het 1e Regiment Huzaren Motorrijders met de loc vuur aantrekken van de Duitsers, wordt vol stoom achteruit gegeven. Het is een van de opmerkelijke verhalen in het boek De laatste huzaar van kornet Tonny van Renterghem. Hij beschrijft zijn vooropleiding, als cavalerist nog met paarden opgeleid, en de uiteindelijke omschakeling naar motorfietsen in de aanloop naar de oorlog. De felle strijd van de huzaren rondom vliegveld Valkenburg en de verliezen aan Nederlandse kant in de meidagen van 1940 maken diepe indruk op Van Renterghem. De capitulatie kan hij moeilijk aanvaarden en hij besluit in het verzet te gaan. Uiteindelijk wordt hij chef-staf van de Orde Dienst Binnenlandse Strijdkrachten Amsterdam Zuid en treedt hij toe tot de staf van prins Bernhard. Na de oorlog besluit hij zijn droom na te jagen en vertrekt hij naar Amerika (1948) voor een carrière in de filmindustrie. In de periode na de oorlog komen zijn herinneringen soms boven, herinneringen die hij niet kan uitvlakken. Hij moet ermee leren leven. De laatste huzaar is een levendig boek met dramatiek, geluk, vindingrijkheid en humor, zowel tijdens de meidagen als in het verzet. Tonny van Renterghem is in 2009 in Amerika overleden, helaas voor het uitkomen van zijn boek." (EK )http://www.veteraneninstituut.nl

 

www.afvn.nl (anti-fascistische oud verzetsstrijders nederland bond van antifascisten)boekrecensie  "De Laatste Huzaar":

"...heeft dit boek veel meer te bieden dan een serie herinneringen en anekdotes die leuk zijn om te lezen, maar verder weinig toevoegen. Het unieke aan dit boek is dat Tonny de lezer meeneemt naar werelden die bijna vergeten zijn en waar nog maar weinig mensen aan terugdenken..."De Laatste Huzaar is een boeiend boek geschreven door een bevlogen man, en het lezen meer dan waard." 

 

Op 23 Juli 2009 publiceerde het Haarlems Dagblad een indrukwekkend eerbetoon aan deze verzetsheld:

"Sommige mensen staan zonder er veel voor te hoeven doen ineens in de spotlights van de geschiedenis. Maar bij verzetsstrijder, schrijver en fotograaf Tony van Renterghem is dat niet het geval. Van Renterghem, die in de jaren negentig van de vorige eeuw in Zandvoort woonde, is op 19 juli overleden in de VS.

 

Van Renterghem mag rustig een man van het formaat van Erik Hazelhoff Roelfzema worden genoemd, alleen kwam hij niet dagelijks op de borrel bij Prins Bernhard, zodat de camera's van de pers wat minder op hem waren gericht. Tony van Renterghem, die in 1919 in Amsterdam werd geboren, was tijdens de Duitse aanval kornet en commandant van het Regiment Huzaren Motorrijder. Hij voerde zijn peloton aan in man-tot-mangevechten met de Duitse parachutisten in Den Haag. Na de capitulatie ging Van Renterghem in het verzet. Hij gebruikte daar verschillende schuilnamen. In de beeldbank van het Nationaal Archief en dat van het NIOD zien we hem met een stengun in een trapgat staan. Een knappe jongeman, die onverschrokken de lens in kijkt. Op een andere foto zien we hem overleggen met de Stormgroep Amsterdam-Zuid, waar hij deel van uit maakte. De leden ervan zitten gebogen over een landkaart waarop een revolver ligt. Naast van Renterghem, die gedistingeerd gekleed is, zit Leo Horn, die later bekend zou worden als de karakteristieke voetbalscheidsrechter tegen wie je echt geen 'hondelul' moest roepen, want dan had je een klap voor je kanis te pakken.

 

Bij het NIOD ligt een dagboek van Tony van Renterghem dat is gemaakt in 1994. Van Renterghem vertelt hoe hij als militair op de avond van de 9de mei 1940 gekleed ging slapen. Hij raakte slaags met Duitse parachutisten maar al snel capituleerde Nederland. Bijna al het materieel, motorfietsen en auto's, werd met benzine overgoten en op het Malieveld in Den Haag in brand gestoken opdat het niet in handen van de Duitsers zouden vallen. Jonkheer Teding van Berkhout weigerde zijn wapens in te leveren en moest dit met de dood bekopen.

 

Na de oorlog stortte Tony van Renterghem zich in Hollywood in de filmbusiness. Hij adviseerde de beroemde regisseur George Stevens bij het maken van diens film over Anne Frank; hij kende de steegjes en straten in Amsterdam goed en wist hoe het daar in die onheilspellende dagen aan toe was gegaan. Hij hielp Simon Wiesenthal met het onderzoek naar dr. Josef Mengele. Met de schrijfster Susanne Severeid, met wie hij een zoon had (Pablo), woonde hij tussen 1990 en 2000 in Zandvoort en daarna weer in de Verenigde Staten. Zelf heeft Van Renterghem ook een groot aantal boeken op zijn naam staan. In 2010 zullen de memoires van hem worden uitgegeven bij Uitgeverij Conserve. Hij overleed in zijn slaap, thuis in Sequim in de VS, met zijn vrouw Susanne aan zijn zijde. Wij groeten deze strijder van het eerste uur, deze verzetsman met pochet".

 

"Je zou denken dat het een roman is, maar het is onvervalste oorlogsgeschiedenis van een durfal en gentleman. Zeer lezenswaardig en toegankelijk geschreven"

~ Richard Schuurman - donderdag, 30 september 2010

 

"Het boek van Tonny is vooral belangrijk voor jonge mensen omdat Tonny het duidelijk maakt dat moedig en eerlijk handelen nodig zijn in tijden van oorlog en onderdrukking."

~ Leni Terol

 

"Dit boek, geschreven door Tonny van Renterghem is een waardevolle aanvulling op de boeken, die over de 2e Wereldoorlog zijn geschreven. Zijn persoonlijke belevenissen zijn zeer herkenbaar voor mensen, die deze tijd nog bewust hebben meegemaakt. Zijn rol in het verzet is heel waardevol geweest. Hij was dapper, maar niet roekeloos. Zijn talenkennis en makkelijke omgangsvormen alsmede zijn humor hebben hem menigmaal uit hachelijke situaties gered. De perikelen rond de bevrijding zijn zeer waarheidsgetrouw. Zijn werkzaamheden na die tijd o.a. het opzetten van een tentoonstelling van de “Ondergedoken Camera” over het verzet gedurende de oorlogsjaren werden alom gewaardeerd.Kortom, een boek dat heel veel herinneringen oproept voor de oudere generatie maar ook heel belangrijk en leesbaar is voor jonge mensen."

~Hanny Geerlings-Moerwijk

 

Contactblad Stichting 1940-1945 Zomer 2010 - Ex Libris -Verzetsman met bravoure

" Flamboyant, ondernemend en zelfverzekerd. Tonny van Renterghem (1919-2009) was een kleurrijk man. Afkomstig uit een welgesteld Amsterdams tandartsengezin meldde hij zich kort voor de oorlog aan bij de cavalerie. Twee jaar later stond hij als aankomend officier in Den Haag oog in oog met Duitse parachutisten om na de capitulatie al snel betrokken te raken bij de illegale Ordedienst. Hij verrichtte spionageactiviteiten, verleende hulp aan onderduikers en gestrande piloten en was in de laatste fase van de bezetting actief als chef-staf van de Ordedienst en de Binnenlandse Strijdkrachten in Amsterdam-Zuid. Na de bevrijding organiseerde hij in Nederland en Londen tal van exposities van de Ondergedoken Camera, een tijdens de bezetting los netwerk van zo’n dertig illegaal opererende fotografen.

 

In De laatste huzaar – Verzet zonder kogels heeft Van Renterghem zijn oorlogservaringen vastgelegd. Dat heeft geresulteerd in een met veel vaart geschreven boek waarin een levendig beeld geschetst wordt van de in Amsterdam actieve verrzetsgroepen en de kunstenaarskringen rond de gevluchte Duitse regisseur/acteur Ludwig Berger, maar ook van de onderhandelingen met de Duitsers kort voor de capitulatie en de chaotische omstandigheden die zich voordeden bij de geallieerde intocht.

Nadat Van Renterghem twee jaar deel had uitgemaakt van de staf van prins Bernhard, sloeg hij zijn vleugels uit naar de Verenigde Staten waar hij een carrière opbouwde in de filmindustrie van Hollywood. Een passende omgeving. Van Renterghem was met zijn bravoure altijd al een man van de wereld.

 

In een terloopse passage vermeldt hij dat hij halverwege de jaren zeventig al op de hoogte was van het bestaan van een buitenechtelijke in Californië levende dochter van Bernhard. Toeval of niet, twee weken voor de publicatie van zijn memoires dook zijn naam plotseling op in de pers in verband met een recent teruggevonden brief waarin Van Renterghem indertijd de Amerikaanse Lockheed-onderzoekscommissie geattendeerd had op deze Alicia.Tijdens de presentatie van zijn boek in het Amsterdamse Verzetsmuseum liet zijn uitgever weten dat de in juni 2009 overleden Van Renterghem geen andere bedoeling had gehad dan de commissie erop te wijzen data Bernhard de steekpenningen doorsluisde naar deze dochter. De schatrijke prins van Oranje was niet uit geweest op zelfverrijking, maar wilde haar met deze financiële omweg buiten beeld houden om zijn familie niet voor het hoofd te stoten of in diskrediet te brengen. Een interessante observatie."

 

“De humoristische memoires van Tonny van Renterghem zijn zeer getailleerd beschreven en voorzien van veel historische foto’s in het onlangs verschenen book “De laatste huzaar.” Het geeft een goed overzicht van het (over)leven tijdens de Tweede Wereldoorlog en hoe men, en zeker Tonny van Renterghem, zonder angst zich inzette voor zijn medemens.”

~ Nel Kerkman, De Zandvoortse NieuwsCourant

 

Reacties van www.Covercards.nl

"Een spannend boek dat weer nieuwe inzichten geeft over de situatie in Nederland in WOII.Met veel passie geschreven door Tonny. Ook voor de naoorlogse generatie aanbevolen om dit boek te lezen."

~ Door Harry - donderdag, 1 juli 2010

 

"Ik vind het een boek dat velen moeten lezen... zoveel zaken die nieuw voor me waren (ik ben geboren in 1939, had een vader die bij de BS zat en ben altijd geinteresseerd geweest...en dan toch: zoveel onbekende zaken!)"

~ Door Nora Roozemond - donderdag, 1 juli 2010

 

"Ik vond het een erg boeiend boek. Vlot geschreven en goed te begrijpen, ook al heb ik de oorlog niet meegmaakt."

~Door Rudy - donderdag, 1 juli 2010

 

"Zeer boeiend boek. Je wilt gewoon doorgaan met lezen. Er werden voor mij ook veel herkenbare locaties in Amsterdam Zuid genoemd. Fijn dat al deze herinneringen op papier gezet zijn. Het zou zonde zijn als dit verhaal van Tonny niet doorgegeven kon worden aan de volgende generatie. Moet voor hemzelf een grote voldoening zijn dat hij dit boek nog heeft kunnen voltooien."

~ Door Liana Toepoel - maandag, 28 juni 2010

 

"Zeker een boek waar je nog lang over na denkt. En in mijn ogen voor iedereen makkelijk te lezen. Je wordt erdoor geboeid."

~ Door Sandra Leemhuis - maandag, 28 juni 2010

 

"Een superboek over WOII! Zo spannend dat je het niet weg kunt leggen. Ook mooie impressies over de vooroorlogse jeugd van deze dappere huzaar en zijn emigratie naar Amerika na de oorlog. Zag het boek liggen in de boekhandel van het Stadsarchief naast dat van de burgemeester van Amsterdam. Dat zegt iets over welk belang er gehecht wordt aan deze memoires."

~ Door Francoise - maandag, 28 juni 2010

 

__________________________________

 

Biblion:

Het verhaal van de in 2009 overleden Tonny van Renterghem, zoals hij dit op 89-jarige leeftijd heeft verteld aan zijn veel jongere echtgenote Susanne Severeid. Samen hebben ze de herinneringen van de auteur aan de Tweede Wereldoorlog aan het papier toevertrouwd. De titel verwijst naar zijn vooroorlogse opleiding aan de School Reserve Officieren Cavalerie en zijn belevenissen als jong kornet en pelotonscommandant, ingedeeld bij het 1e Regiment Huzaren Motorrijder tijdens de meidagen van 1940. Tijdens de Duitse inval maakt hij de gevechten rond Wassenaar en vliegveld Ypenburg mee. Gedurende de bezettingsjaren is Van Renterghem actief in het verzet en maakt hij deel uit van de verzetsgroep Orde Dienst. Voor zijn illegale activiteiten wordt hij door de Duitsers ter dood veroordeeld, maar hij weet te ontkomen. Na de oorlog is hij een van de initiatiefnemers van het project de Ondergedoken Camera in Amsterdam en wordt hij zelfs korte tijd toegevoegd aan de persoonlijke staf van prins Bernhard. In 1948 emigreert hij naar de Verenigde Staten, waar hij uiteindelijk zijn draai vindt in de filmwereld van Hollywood. Op een paar kleine historische onvolkomenheden na leest dit boeiende verhaal als een spannend jongensboek. Een verhaal in de stijl van 'Soldaat van Oranje'. Met zwart-witfoto's.